به نقل از «تسنیم»

زاهدان| خرید بلیت در تنها سینمای زاهدان اینترنتی می‌شود

تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۲۰۲۹۹۶

مدیر سینما هلال زاهدان گفت: به‌زودی سامانه فروش بلیت اینترنتی در سینما هلال زاهدان راه‌اندازی می‌شود. ۰۳ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۱۰:۲۹ استانها سیستان و بلوچستان نظرات

جواد سلمانژاد در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در زاهداناظهار داشت: حدود دو هفته است که نامه‌نگاری و اقدامات اداری به منظور برقراری فروش اینترنتی بلیت در سینما هلال را شروع کردیم موافقت‌ها انجام شده است و فقط سامانه فروش اینترنتی باید در سینما هلال نصب شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدیر سینما هلال زاهدان با بیان اینکه تا حدود دو ماه دیگر سینما تیکت برای زاهدان راه‌اندازی می‌شود، تصریح کرد: با توجه به استقبال خوب مردم زاهدان از سینما برای آرامش خاطر مراجعان سعی می‌شود هر چه سریع‌تر این سامانه راه‌اندازی شود تا مردم بتوانند بدون معطلی و اذیت شدن بلیت خود را تهیه و حتی صندلی موردنظر خودشان را مشخص کنند.

وی در خصوص نحوه فروش بلیت در شرایط فعلی خاطرنشان کرد: در حال حاضر فروش بلیت در سینما هلال هر روز از ساعت 15:30 آغاز و اولین سانس ساعت 17 اکران می‌شود اما متأسفانه مردم تهیه بیلت را به همان ساعت شروع اکران فیلم موکول می‌کنند که این موضوع منجر به شلوغی و ازدحام پشت گیشه و برهم خوردن آرامش آن‌ها می‌شود.

سلمانژاد با بیان اینکه رزرو بلیت در این سینما در روز جاری برای روزهای آینده امکان‌پذیر نیست، تصریح کرد: بلیت مربوط به هر روز در همان روز به فروش می‌رسد و امکان رزرو آن از روزهای گذشته وجود ندارد. در صورتی که مردم حداقل یک ساعت قبل از اکران فیلم‌ها برای تهیه بلیت مراجعه کنند با مشکل معطلی در صف و یا تمام شدن بلیت مواجه نخواهند شد و با آرامش بلیت را تهیه می‌کنند.

مدیر سینما هلال زاهدان اظهار داشت: همکاری بیش از اندازه مدیرکل و مجموعه فرهنگ و ارشاد اسلامی در تسریع امور مربوط به سینما تیکت و سایر بخش‌های سینما کارساز و راهگشا بود.

وی در ادامه با بیان اینکه اکنون فرهنگ سینما رفتن در بین مردم زاهدان در حال شکل‌گیری است، افزود: اکنون وضعیت استقبال مردم از سینما هلال به‌اندازه‌ای است که به اندازه سینماهای بزرگ کشور فروش داریم و فیلم‌های روی پرده نیز همان فیلم‌هایی است که اکنون در تهران و سایر شهرهای بزرگ ما اکران می‌شود.

سلمانژاد ادامه داد: امروز سینما رفتن مردم زاهدان اتفاقی نیست بلکه بر اساس تحقیق و برنامه‌ریزی قبلی است، در گذشته شاید برخی به صورت اتفاقی و از روی تبلیغات فیلم در محل سینما فیلی را برای تماشا انتخاب می‌کردند اما مخاطب امروز قبل از تماشای فیلم راجع به آن تحقیق و رسانه‌ها کمک می‌گیرد. با این وجود برنامه‌ریزی برای اکران فیلم‌ها باید در حد سایر نقاط کشور و با فیلم‌های به‌روز باشد.

به گزارش تسنیم، به دلیل تعطیلی نابهنگام سینما اشراق در اسفند سال گذشته، فقط یک سینما یعنی سینما هلال در زاهدان فعال است که به گفته مردم و کارشناسان این سینما پاسخگوی نیاز فرهنگی مردم زاهدان نیست.

انتهای پیام/ ت

R7843/P1336/S6,65/CT1

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۲۰۲۹۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما به روایت «آپاراتچی»

ایسنا/اصفهان «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل، مردی جوان و ساده است که سواد نوشتن ندارد، اما شور دارد و عاشق سینماست.

فیلم «آپاراتچی» ساختۀ قربانعلی طاهرفر، یکی از فیلم‌های در حال اکران‌ اصفهان است که گیشۀ سینمای ساحل نشان‌ می‌دهد با استقبال اندکی مواجه شده است، من نیز این فیلم ۹۴دقیقه‌ای را به‌تنهایی در سالن عالی‌قاپو نگاه کردم و وضعیت سالن، یعنی صندلی‌های خالی، این موضوع را تأیید می‌کرد. اما جای سؤال دارد که آیا تماشای «آپاراتچی»، محصول سال ۱۴۰۲ که در چهل‌ودومین جشنوارۀ فیلم فجر به نمایش درآمد، وقت تلف‌کردن است؟!

اگر عاشق «سینما» باشید، «آپاراتچی» به یک بار دیدنش (و اگر عاشق‌تر باشید، به چند بار دیدنش!) می‌ارزد؛ آن هم در مقایسه با بسیاری از فیلم‌های پرهیاهو و با بازیگران دهان‌پرکن، اما بی‌کیفیت که طرفدار هم زیاد دارند. «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل است که عاشق سینماست و برای ساختن فیلمی بلند و سینمایی حاضر است هر کاری بکند. او وقتی دیگران معنی کارهایش را نمی‌فهمند به آن‌ها می‌گوید، تا حالا عاشق شدی؟! من عاشق سینما هستم!

اتفاقات این اثر که در جشنوارۀ فجر سال گذشته به دریافت جایزۀ ویژۀ داوران برای «نگاه نو» موفق شد، در روزگار نزدیک به پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ و سال‌های نخست جنگ ایران و عراق بازمی‌گردد. جلیل نقاش ساختمان است که روی بوم هم هنرش را به رخ می‌کشد و مخصوصاً پرتره شهدای عزیزمان را در جنگ ایران و عراق تصویر می‌کند و به دل خانواده‌هایشان تسلایی کوچک می‌بخشد. همین جلیل که عشق بی‌وحدومرزی به سینما دارد و همواره خود را در جشنواره‌های فیلم تصور می‌کند که جوایزی نفیس به دستش می‌دهند، قصد دارد فیلمی بلند و زندگی‌نامه‌ای بسازد.

فیلم جلیل دربارۀ شخصیتی به اسم نوری است. نوری در فیلم قاضی سخت‌گیری معرفی می‌شود. همه مردم از جمله جلیل و همسر و پدر پیرش که در یک خانه زندگی می‌کنند، بدگویی از این قاضی به روزمره‌شان تبدیل شده است. همه معتقدند که نوری دارد جان جوانان وطن را با قضاوت‌های نادرستش پایمال می‌کند. اما در همان ابتدای فیلم، وضعیت نوری دست‌کم در چشم برخی از مردم، از جمله همین جلیل داستان، دگرگون می‌شود. و وقتی نوری یعنی قاضی بدنام به دنبال اتفاقاتی شهید می‌شود، تصمیم می‌گیرد فیلمی از او بسازد و نامش هم بگذارد: «نوری در تاریکی».

اما فیلم‌ساختن در زمانۀ جلیل آسان نیست. پدرش با او مخالفت جدی دارد و سینما را هنری تهی می‌داند که یک مشت آدم فاسد و بی‌دین دور هم جمع می‌شوند تا بقیۀ مردم را هم با ساخته‌هایشان بی‌بندوبار کنند! همین نگاه پدر جلیل، طنز تلخی را به اثر بخشیده است. از طرفی، جلیل را وزارت ارشاد وقت جدی نمی‌گیرد و حاضر به حمایت از او نیست.

فیلم هیچ حامی معنوی و پشتیبان مادی ندارد. خانواده شهید نوری هم با مخالفت‌ها یا خواسته‌های خود به نوعی دیگر مانعی بر سر راه فیلم‌سازی جلیل شیفته و خیال‌پرداز هستند. حالا در ادامه باید دید سرنوشت این فیلم به کجا ختم می‌شود و اگر روی پرده برود، محبوب مردم خواهد شد، چنان‌که جلیل در رؤیا می‌بیند؟!

فیلم‌سازی در میانۀ انقلاب و جنگ

فیلم «آپاراتچی» در حد خود و تا جایی که توان گشودن بال و پر داشته است، داستان بغرنج سینمای ما و البته شیرینی‌های آن و شوریدگی‌های آدم‌هایش را بازتاب می‌دهد. سینمای کشورمان از ۱۳۵۷ شمسی به‌بعد که هنرمندانی نامدار در آن افتخار آفریدند و از این قاب رنگی و اسرارآمیز ما را به جهانیان نشان دادند یا هرکس دیگری که به توان و سلیقه خود آثاری در آن تولید کرده است، آغازش داستانی پیچیده دارد.

سینمای ایران بعد از ۱۳۵۷ شمسی، در میانۀ انقلاب و جنگی زودهنگام پا گرفت و همواره موانع پرشماری از جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر سر راهش بود. اما سینما زنده ماند، گاهی نیمه‌جان شد و گاهی جان تازه گرفت، اما هرچه بود و نبود به پیش رفت و نشان داد که این دنیای شگفت‌انگیز و پرقدرت شاید سر خم کند و در برخی سالیان منزوی شود، اما از میان نمی‌رود. سینمای ایران همواره عاشقان خودش را داشته است که برای سربلندی این گوشه پهناور از هنر معاصر ایران‌زمین کوشیده‌اند.

به جز اینکه به «آپارتچی» می‌توان نگاهی تاریخی داشت که در آن مقطع، خاص ایرانمان است، این فیلم به رابطۀ پویایی اقتصاد و هنر نیز نگاه خوبی دارد. جلیل و گروه کوچکش یک مانع جدی بر سر راه فیلم‌سازی‌شان دارند و آن هم نداشتن پول کافی و امکانات مادی به‌دردبخور است.

این مسئلۀ جدی است. هیچ هنرمندی در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند با شکم خالی و زندگی‌ای که تمامش دغدغه نان باشد، هنری ماندگار به جهان تقدیم کند. گام‌برداشتن در چنین مسیری ازجان‌گذشتگی‌ها می‌خواهد. اگر در تاریخ هنر درنگ کنیم، آثار پراعجازی که هنوز ماندگارند و ما را انگشت‌به‌دهان می‌کنند، یا هنرمندش از خانواده‌ای ثروتمند برخاسته یا نهاد دولتی یا غیردولتی، آن هنرمند را حمایت مالی کرده و دنیایی امن برایش فراهم ساخته است. مردی مثل جلیل که برای فیلم‌سازی و نمایش استعداد هنری خود به فروختن فرش دست‌باف همسرش محتاج است، فرشی که می‌توانست زیرپای آن دو و پدر و بچه‌هایشان باشد، چه سرنوشتی در سینما خواهد یافت؟

انتهای پیام